Einde Cambodja

4 mei 2017

Na Sihanoukville zijn we doorgereden naar Phnom Penh. Phnom Penh is een drukke stad met naar onze mening een grimmig sfeertje. Er lag bijna meer afval dan op een vuilnisbelt en de geur deed niets anders uitwijzen. De locals zijn ook hier weer ontzettend vriendelijk, maar prostitutie blijft een groot probleem. Het is overal. Een drankje doen in een bar is niet erg plezierig. Je wordt niet lastig gevallen, maar de jonge prostituees krioelen voortdurend om je heen, op zoek naar een job of bezig met de afhandeling ervan. Ontelbare blanke mannen op leeftijd lopen met piepjonge meisjes, kinderen dus, over straat. Vaak zie je groepen van 10-20 mannen bij elkaar, zonder schaamte, op zoek naar de liefde. Het is hier misschien de gang van zaken, maar ik kan het niet goed aanzien en kies dan toch liever voor een potje Jenga in het hostel met een stel Fransen die geen Engels spreken haha. 

In Phnom Penh hebben we de zogenaamde 'killing fields' en 'prison 21' bezocht. Het is een soort concentratiekamp dat een levendige weerspiegeling geeft van datgene dat zich hier in de jaren 70 heeft afgespeeld. (3 van de 8 miljoen inwoners zijn zonder enkele geldige reden op de meest brutale wijzen gemarteld en vermoord). Nog steeds komen er na iedere regenval menselijke resten en kleren tevoorschijn, die ook nog steeds een akelige geur doen verspreiden. We hebben een armbandje achter gelaten bij de 'killing tree', (waar baby's dus levend met hun hoofd tegenaan werden geslagen alvorens ze in een massagraf werden gegooid) en een klein traantje gelaten. De rest van de praktijken ga ik niet eens opschrijven. Het is de meest vreselijke, akelige plek waar ik in mijn leven ben geweest. Na afloop voelde ik me ziek. Toen op het einde 2 overlevende gevangenen zaten, met een grote print van hun gevangenisportret ernaast, ben ik naar de plee gerend en heb mijn lunch gedropt. Ik heb de plek zo spoedig mogelijk verlaten, dankbaar dat de tuk tuk klaar stond en we weer door konden met ons leven.. Het was een goede les en heeft zeker weer bijgespijkerd aan het puntje levensperspectief.

De volgende stop was Battambang, met als hoogtepunt de bamboo train. Unieke ervaring om op een bamboekarretje kei hard door de groene velden over de ijzeren rails te kletteren, uitkijkend voor tegenliggers, want dan werd het karretje afgebroken, tegenligger doorgelaten, en weer opgebouwd haha. 
Gelukkig hing er een heerlijk relaxt sfeertje in deze stad en lijken de problemen hier minder aanwezig. Het afval is enigszins gereguleerd, er wordt flink bijgebouwd, en bovenal de mensen stralen. Het zijn de vrolijkste, grappigste en liefste mensen die ik tot nu toe in Azië heb gezien. Ik verwonder me telkens weer over de sterke positiviteit en vriendelijkheid van de Cambodjanen, achtend op het feit dat iedereen wel direct in verband moet staan met de vreselijke oorloog van 40 jaar geleden. Diep respect voor deze mensen. Je hoort ons in elk geval niet meer klagen over de bus haha.

Al was de busreis naar Siem Reap weer erg lang met een kapotte motor en geen airco. Wel hadden we gedurende de hele weg weer karaoke en hoefde we ons dus niet te vervelen. Siem Reap is een gekkenhuis. Uiteraard hebben we het beroemde Angkor Wat bezocht, het grootste religieuze complex ter wereld, gebouwd in de 12e eeuw, waar meerdere bekende films zijn opgenomen. Deze immense verzameling van oude tempels en bouwwerken trekt natuurlijk toeristen van over de hele wereld. Zo heeft zich aan Siem Reap een hele toeristen stad ontwikkeld, met ontelbare hotels, restaurants, bars, nachtmarkten, live optredens, ladyboys, massages etc. Van Cambodja is hier niets meer te bekennen, maar toch is het wel erg gezellig haha.

Morgen zullen Marks en mijn wegen zich weer scheiden. Ik ga de beruchte landgrens over richting Bangkok en zal mijn laatste week in Thailand doorbrengen. Het is ontzettend heet en drukkend hier. Onze kleren zijn elke dag doorweekt van het zweet en we zijn dus erg dankbaar voor de aircon 's nachts.

Foto’s

2 Reacties

  1. Cmjhuijskens:
    4 mei 2017
    Maud wat weer een verhaal,armoede maar ook weer positieve ervaringen.Geniet nog even en ik kijk uit naar je volgend verhaal.

    Liefs Toos
  2. Riny:
    4 mei 2017
    Maud wat weer een indrukwekkend verhaal en geweldige foto's.
    Ben je nu al aan de terug reis begonnen???
    Sterkte voor het afscheid nemen en een veilige thuisreis.
    Tot ziens in Hunsel!!!
    Knuffel van Riny.