op naar het volgende avontuur

Op naar het volgende avontuur

Daar zit ik dan, op het vliegveld in Brisbane te wachten op mijn vlucht richting Azië. Ik ben nog vol aan het nagenieten van mijn avontuur in de bush. Ongemerkt heb ik wat bushtaal opgepikt, als de mensen hier steeds vragen of ik uit de country kom haha. Kan trouwens ook mijn verwilderd hoofd zijn na de lange privé busrit (2 cowboy boertjes en ik waren de enige passagiers).
De laatste weken waren heerlijk en naarmate het einde vorderde, hoe meer ik besefte hoe goed ik het naar mijn zin had daar. We zijn veel gaan jagen, zijn iets meer gaan drinken in de weekenden (haha) en hebben de grootste lol gehad. En wat ga ik mijn bijnaam (Longlegs), de stomme grappen over mijn benen, en de flauwe humor missen. Ik ga Mitch's (zwaar) autistische trekken in en rond het huis missen, en vooral zijn gestresste reacties als Nick en ik weer alles door elkaar hebben gehaald. Ik ga het missen om Mitch te betrappen op zijn pornofilmpjes, kikkers in zijn cowboyboots te stoppen, hem om 6u te wekken op de zondagen, hem uit te dagen op zijn gestresste avonden, zijn uitgetrokken broek in de modder te gooien als hij met zn poten in het water staat en hem vast te tapen als hij zit te poepen haha. (Rara wie is onze pispaal). Ik ga het missen om met Nick in zn 4 wheel drive door de peddocks te scheuren, meezingend met de nieuwste countryhits tijdens zonsopgang voor het werk of door het donker op zoek naar pigs. En Frenchie, mijn beste maat, ga ik in zijn geheel missen. Bijzonder hoe close je kan worden tijdens je werk op een cattlestation. Alhoewel deze kluppel nog een bijzonder eind aan het avontuur heeft weten te brijen, door Mitch's Ipad 'te lenen om zaken te regelen' en dus op staande voet ontslagen is, een week voordat ik vertrok. Het onverwachte afscheid (van 5 minuten) kwam als een shock, maar hebben we vandaag gelukkig over kunnen doen in Brisbane. Zijn bed sliep trouwens heerlijk en zijn airco rammelt niet ++. 
Intussen is Hannah (nieuwe nanny) gekomen, ingewerkt en weer vertrokken (kon de beesten op dr kamer etc. niet aan), Jo is op vakantie geweest en de geplante granen uitgedroogd (doei $350.000). 

Kortom ik heb een bijzondere tijd gehad en zal het niet snel vergeten. De grote lach van de meest gelukkige baby ga ik het meest missen. Ik denk dat ik nog wel een terug kom op deze plek. Gewoon voor een biertje of misschien om weer wat werk te doen, wie weet. 

Intussen zit in in het vliegtuig, moeders vliegt nu ergens boven Oostenrijk ofzo denk ik. Dus ik ga me voorbereiden op deze hereniging. Het wordt een shit nacht (met een nachtelijke tussenstop van 5 uur in Darwin haha), genoeg tijd om me voor te bereiden dus haha. Ik verheug me om ons moeder eindelijk weer te zien en samen Maleisië te gaan ontdekken. Ben benieuwd hoe ze het gaat doen met dr backpack in de hostels.. haha