aankomst Tambo

Na een 14 uur durende busreis (ik heb mijn kapotte auto helaas achter moeten laten) kan ik mijn eerste weekje op de boerderij afstrepen. Het leven hier is totaal tegenovergesteld aan het leven aan de kust. De boerderij ligt letterlijk in the middle of nowhere. Het erf is 240.000 hectare en er lopen ~80.000 stuks cattle rond. Het gaat om wilde koeien die (met behulp van een helicopter) bij elkaar worden gejaagd en op transport worden gezet. Mijn werk bestaat met name uit babysitten op een 1 jarige jongen, wat bakken of koken als de baby slaapt en na het werk een maaltijd koken voor de jongens, die lange en zware dagen maken. De mentaliteit en het leven is een stuk ruiger. Er wordt hard gewerkt en veel gevloekt haha. Ik woon met 3 mannen in een huis, 20km van de boerderij (klinkt ver voor nederlandse begrippen, maar dit is niks in Australische verhoudingen). Ik rij op mijn quad naar het werk en terug en probeer geen koeien of kangaroo's te raken. De gemiddelde temperatuur is momenteel zo'n 38graden en de omgeving lijkt op Zuid Afrika, maar dan iets groener en zonder olifanten haha. De supermarkt, waar we 1x in de 3 weken naartoe rijden, ligt 300km verderop. Dit betekent 3 dagen goed voedsel en de rest noodles, rijst en toast uit de vriezer. In de koelcel hangen een vers geschoten rund en een vers geschoten schaap, beide in 4 stukken. Hier kook ik onder andere ons diner van haha. Ons kraanwater komt rechtstreeks uit de rivier en heeft de helft van de tijd een aardig onaangename visgeur. Als de keukendeuren open staan ruikt het huis naar vis en na een douchebeurt ruikt je haar naar vis. Rotte vis, het stinkt echt haha. Echter als je het kookt en mengt met oploskoffie ruik je het niet meer. En de raampjes openen is ook een redelink simpele oplossing. We drinken overdag het regenwater dat we opvangen van ons dak, wat eerlijk gezegd beter smaakt dan het chloorwater aan de kust (al is de tank bijna leeg, dus binnenkort toch viswater als het niet gaat regenen haha). De wc fungeert zo nu en dan als thuisfront voor groene kikkers, mega groene kikkers (zo groot als je uitgespreide hand) en die zijn op hun beurt weer een lievelingsmaal voor de bruine slangen (meest dodelijke soort van Australië). We proberen dus panisch de deuren dicht te houden om 's nachts niet naast onaangename verrassingen wakker te worden. Het Australisch accent is hier bijna een andere taal en is soms best een uitdaging om te volgen. Verder ben ik blij dat ik van countrymuziek houd, want dat hoor ik de hele dag haha. 

Zo, nu denken jullie: wat doet ze daar in godsnaam. Nou, het is best een heerlijke ervaring om in het wilde westen te leven en ik heb het hier tot nu toe prima naar mijn zin. De mensen en de baby zijn ontzettend vriendelijk en leuk, en met de mannen kan ik lachen. Het leven is simpel, maar je hoeft alleen maar bezig te zijn met leven. En dus niet met alle ingewikkelde toestanden en zorgen die mensen in 'de bewoonde wereld' voor zichzelf ontwikkeld hebben. De zonsopgang en -ondergang is waanzinnig, net als de sterrenhemel met zijn vallende sterren. Je ziet, proeft, ruikt en hoort veel opeens de normaalste dingen en bent dankbaar voor elk klein beetje luxe. Het is een mooi bedrijf en iedereen werkt met hart voor de zaak. 
De eigenaren zijn best modern (opgegroeid in Nieuw Zeeland en Brisbane) en hebben bewust de keuze gemaakt om hier te leven. Best interessant hoe mensen hun leven omgooien en gelukkig zijn. Al maak ik me wel wat zorgen over de (sociale) toekomst van het kind (dat dus niet naar school kan gaan/ leeftijdsgenoten kan ontmoeten etc). Maar dat kan ik lekker aan hun overlaten. 
Ik hou het hier wel even uit, alleen al het feit om even in een huis te wonen, met een vast clubje mensen te zijn, 's avonds tv te kijken en wat minder geld uit te geven vind ik even heerlijk.